Kritiens nebeidzams 
vienmēr, atkal un joprojām 
Es krītu 
Mēmi tverot ar rokām gaisu 
Meklējot kārtējo atkarību 
Kārtējo ilūziju 
Par pamatu zem kājām 
 
Satver mani un noturi 
Liec man iemīlēt smiltis 
Un aizmirst par mākoņiem 
Pasargā mani no baiļu atvariem  
Un dusmu ugunskuriem 
Mīli mani tik stipri tik cieši 
Lai es noturētos uz zemes 
vismaz uz brīdi 
Līdz kamēr zeme izirst zem kājām 
Un es krītu 
Atkal, joprojām... |